ИФ БГУ — Исторический факультет

Прекрасный преподавательский состав и море возможностей.

Прекрасный факультет, учеба на нем принесла много приятных впечатлений.

Преподаватели уникальны, уровень подготовки хороший. Хотя, достаточно и откровенно странных и плохих преподавателей, ощущения после курса которых специфичны. Но, тут можно найти что-то свое, и всецело в это погрузиться.

Но, при всем, есть много проблем с трудоустройством, обещанные специальности не открывают или открывают с трудом, много обещанных возможностей не реализуются. В данном случае, все зависит от вас.

Студенческий состав оставляет желать лучшего. Много студентов приходит просто за корочкой, многие не ценят свою специальность или относятся ко всему соответствующе. Студенческая внеучебная жизнь на первых парах интересна, но потом становится заметна посредственность работы организаций и их пресность и корпоративность (в не лучшем свете).

Но, в целом, вы найдете тут то, что ищете, если захотите, и многие преподаватели вам в этом помогут.

Исторический факультет хорошее место для учёбы только для двух типов студентов: для тех, кто реально хочет заниматься историей, и для тех, кому просто нужен диплом о высшем образовании. Тем, кто хочет заниматься историей, нужно сказать, что мало будет просто отучиться на истфаке. Нужно ещё закончить магистратуру и аспирантуру. Тогда заниматься историей, как наукой, можно. Просто отучиться на истфаке, даже закончив магистратуру, это пойти работать в школу простым преподавателем, а не заниматься наукой. Нужно в аспирантуру идти. Так что, тем, кто хочет заниматься историей, нужно будет отучиться на истфаке в совокупности 9 лет. И нужно будет учить всё самому. Мало кто на истфаке чему-то учит. Если кто-то хочет просто получить диплом, то истфак идеальное место для этого. На истфаке делать особо ничего не нужно. Просто иногда нужно появляться, и сдавать сессию. Всё. Это не сложно. На истфаке очень просто учиться. Если это вообще можно назвать учёбой.
Если человек хочет получить специальность, которая ему принесёт деньги, карьеру, которая будет популярна на рынке труда, и одобрена со стороны общества, то истфак это худшее место для этого. После истфака, если работать по специальности, можно работать в школе, в музее, и в архиве. Всё. А это мало того, что работа плохая, так ещё и за копейки. Разве что в архиве ещё более менее нормально работать. Относительно остальных перспектив нормально. Так что, если кто-то поступает на истфак, и хочет получить нормальную специальность, то он совершает ошибку.

Пагаджуся з аўтарам папярэдняга каментара адносна катэгорый студэнтаў, якім найбольш адпавядае навучальны працэс на гістарычным факультэце. Разам з тым хацеў бы дадаць некалькі слоў наконт катэгорыі студэнтаў, якім "просто нужен диплом о высшем образовании". Паводле даных інтэрнэт-сайта БДУ, гістфак займае трэцяе месца ў БДУ па колькасці студэнтаў (усяго на факультэце вучыцца больш за 2000 студэнтаў). Па ліку навучэнцаў гістфак апераджае такія факультэты як біяфак (каля 2000), эканамфак (каля 1800), ФПМІ (каля 1500), мехмат (1260), ФРКТ (каля 1000), хімфак (760), фізфак (700), геафак (600). Улічваючы невялікую практычную карысць гісторыкаў-спецыялістаў, гэтыя лічбы вымушаюць задумацца. Тым больш, што на дадзены момант, калі я пішу свой каментар, удзельнікі галасавання ацанілі прэстыжнасць гістфака ў 2 балы з 5-ці, магчымасць працаваць па спецыяльнасці - амаль у 3 балы, а ўзровень інтарэсу да спецыяльнасці - прыблізна ў 2,5 балы. На мой погляд, прыведзеныя статыстычныя даныя паказальныя, і каментаваць іх няма сэнсу.
Таксама хацелася б выказаць сваё меркаванне наконт перспектыў выпускнікоў гістфака БДУ. У папярэднім каментары выразна адчуваецца цынічнасць аўтара ў адносінах да гісторыі як навукі. Так, узгадваючы прафесіі выкладчыка, архівіста, музейшчыка, ён піша, што "мало того, что работа плохая, так ещё и за копейки". Складваецца адчуванне, што ён быццам бы забыўся пра сацыяльную значнасць прафесіі настаўніка. Зразумела, што ў сучасным грамадстве сфармаваўся ўстойлівы стэрэатып, што праца ў школе сама па сабе няўдзячная з-за вялікай нагрузкі і мізэрнага заробку. Але пры гэтым нельга забывацца, што з адсутнасцю настаўнікаў знікаюць адпаведна і астатнія спецыялісты. І гэта выразны паказальнік значэння прафесіі настаўніка ў жыцці грамадства.
Да таго ж, хацелася б пракаментаваць словы аўтара папярэдняга каментару адносна той спецыяльнасці, "которая принесёт деньги, карьеру, которая будет популярна на рынке труда и одобрена со стороны общества". На яго погляд, той, хто паступае на гістфак дзеля прэстыжу, здзяйсняе памылку. Пагаджуся, але часткова. Памылку здзяйсняе той, хто паступае на гістфак не дзеля таго, каб працаваць на ніве гісторыі, а дзеля атрымання "корки". Бо, такім чынам, падае якасць падрыхтоўкі будучых спецыялістаў і адпаведна прэстыж факультэта. Для пабудовы паспяховай кар''еры, у першую чаргу, патрэбны воля і інтэлект. Як факт, выпускнікі гістфака БДУ не толькі выдатныя гісторыкі, але і вядомыя грамадскія і палітычныя дзеячы. Дастаткова прыгадаць імёны Пятра Краўчанкі, Анатоля Тозіка, Барыса Святлова, Валянціна Голубева, Алега Трусава.
Акрамя гэтага, патрэбна адзначыць, што аўтар папярэдняга каментару закрануў, галоўным чынам, перспектывы выпускнікоў гістфака. Спецыфіку навучальнага працэсу ён амаль не характарызуе. Хачу толькі дадаць, што, нягледзячы на шэраг прагалаў у навучанні будучых спецыялістаў, факультэт дае ў цэлым неблагую тэарэтычную падрыхтоўку. Як факт, прывяду ў якасці прыкладу свайго аднакласніка, які вучыцца на гістфаку аднаго з правінцыйных вну. Па яго словах, "там рабіць няма чаго". Гэта фраза - стымул для тых абітурыентаў, хто гарыць жаданнем атрымаць гістарычную адукацыю ў БДУ. Тым больш, як казаў выкладчык гістфака БДУ падчас адной з маіх лекцый, тэарэтычная падрыхтоўка аспірантаў-гісторыкаў, якія скончылі правінцыйныя вну, значна горшая.

Классные преподаватели. Особенно хорошие лекции и Олега Валерьевича Перзашкевича и Галины Александровны Болсун, потому что преподаватели знают свое дело и доступно доносят материал с должным чувством юмора.